Wszystkie atrakcje znajdują się w obrębie 10km od gospodarstwa

Rzeka Nida.
Około 1,5 km od gospodarstwa. Według językoznawców nazwa rzeki wywodzi się z języka starosłowiańskiego i oznacza wodę płynącą po dolinie.

Istnieje również legenda o Nidzie:
"Dawno temu żyła niedaleko rzeki młoda i piękna dziewica o imieniu Nida w której kochał się mężny rycerz Olbrom. Dziewczyna odwzajemniała uczucie, obiecała oddać rękę ukochanemu. Jednak Olbrom okazał się niestały w uczuciach i porzucił ją dla nowej narzeczonej. Nida nie mogąc znieść takiego nieszczęścia znalazła ukojenie w toni rzeki. Na pamiątkę tej smutnej historii okoliczni mieszkańcy mieli nazwać rzekę imieniem dziewczyny."

Obecnie zabiegi miejscowego samorządu maja na celu promować Nidę jako miejsce rekreacyjno - wypoczynkowe. W nurtach Nidy można trafić na spore okazy, występuje tu Karp, Karaś, Jaz, Kleń, Szczupak, Płotka. Od lat 70-tych działa w Sobkowie Kolo Wędkarskie "Nida", zrzeszające około 300 członków, a którego działalność polega na zarybianiu rzeki i organizacji zawodów.
Oprócz Nidy idealny do uprawiania wędkarstwa jest sztuczny zbiornik Błonie w Sobkowie gdzie znajdują się specjalnie do tego celu przygotowane stanowiska. Podobne miejsce czeka na wędkarzy w Staniowicach na sztucznym zbiorniku po dawnym wyrobisku gliny.
Pod koniec czerwca w okolicach Sobkowskiego Zamku można cofnąć się do czasów pogańskich i przeżyć święta noc Kupały z tradycyjnym prasłowiańskim rytuałem puszczania wianków po Nidzie.
Nadnidziańskie łąki są idealne pod namiot czy kemping a noc spędzona pod gwiazdami dostarcza niezapomnianych przeżyć - gdy wieczorna mgła nisko i delikatnie unosi się znad tafli leniwie płynącej wody, tworząc atmosferę jak z pięknego snu.

Wzgórza Sobkowsko - Kortynickie.
Naturalną granice gminy stanowią Wzgórza Sobkowsko - Korytnickie, zamykają one szerokim łukiem horyzont od strony północno -wschodniej. Stanowiąc jednocześnie ostatnie od południa pasmo Gór Świętokrzyskich. Średnia ich wysokość jest niska i nie przekracza 300 m n.p.m. Jednak położenie w bezpośrednim sąsiedztwie Doliny Nidy sprawia iż ich szczyty są doskonałymi punktami widokowymi.

• Góra Wapieńka w Sokołowie.
• Święta Góra w Staniowicach.
• Góra Galicowa i wąwóz Międzygórze w Sobkowie.
• Góra Galicowa i Kamieniołom Sobkowski.
• Góra Łysa i Góra Grodziskowa w Korytnicy.

Kościół pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa w Sobkowie.
Położony jest w południowo - wschodniej części miasteczka przy ul. Kieleckiej. Pierwotnie był to zbór protestancki(kalwiński lub arianski) posiadał kształt budynku w formie prostokątnej wzniesiony przez założyciela miasta Stanisław Sobka i jego żonę Annę około 1560 r.
Po przejęciu go przez katolików, z czasów syna założyciela(także Stanisława), dobudowano boczne kaplice. Konsekracji dokonano 12 lipca 1599 r.

Ruiny pałacu Szaniawskich w Sobkowie.

Kirkut.
Jest to dawny cmentarz żydowski. Położony jest przy ul. Krzywej na południe od obecnego cmentarza parafialnego. Znajdują się tam maceby (płyty nagrobkowe) pochodzące z XVIII w. Został on zniszczony przez Niemców podczas II wojny światowej. Ostanie pochówki odbywały się w latach trzydziestych XX w.

Ruiny zespołu zamkowego w Mokrsku.
Zamek znajduję się w północnej części wsi w zakolu rzeki, na sztucznym wzniesieniu otoczonym fosą, wśród podmokłych nadnidziańskich łąk. Zespół ten zbudowany był na planie prostokąta o wymiarach 25x45 m. Złożony był z muru obwodowego otaczającego prostokątny dziedziniec, wieży bramnej i domu pańskiego umieszczonego w zachodniej części.
 

Średniowieczne grodzisko w Mokrsku.
Zanim wybudowano zamek siedzibą Mokrskich dziedziców było tzw. grodzisko. Znajduję się ono 150 metrów na wschód od kościoła w parku w pobliżu obecnego dworu. Jest to relikt w postaci grodziska stożkowego położonego na skraju rowu którym płynie strumień Strużyna biorący swój początek ze wzgórza kościelnego.
 

Kościół pod wezwanie Najświętszej Marii Panny w Mokrsku.
Budynek kościoła w Mokrsku to najstarsza zachowana budowla na terenie gminy, gdyż jego romańska część datowana jest na 1244 rok.
Pierwotny romański kościół, zachowany jest jako prezbiterium. Murowany z ciosów pińczowskiego wapienia, na planie kwadratu, wykończonego ceglany krzyżowym sklepieniem, wspartym od strony wschodniej na dwóch późnoromańskich kolumienkach.

Skansen w Tokarni
W miejscowości Tokarnia znajduje się Skansen Wsi Kieleckiej. Na dość sporym obszarze zgromadzone zostały zabudowania wiejskie z terenów Kielecczyzny. Budynki przeniesione z różnych miejsc wydają się być nadal zamieszkane. Wszystko to za sprawą bogatych ekspozycji urządzonych we wnętrzach chłopskich zagród.

Jasknia Raj
jest typową jaskinią krasową rozwiniętą w wapieniach. Choć niewielka, wyróżnia się wśród polskich jaskiń bogatą i dobrze zachowaną szatą naciekową. Należy do nielicznych w kraju jaskiń oświetlonych elektrycznie (oświetlenie światłowodowe) i udostępnionych do zwiedzania pod opieką przewodnika.

Zamek w Chęcinach

Krzyże pokutne w Żernikach.
Znajduję się tu obelisk wystawiony z czerwonego piaskowca zwieńczony żelaznym krzyżem. Po jego obu bokach znajduję się dwa kamienne, również z czerwonego piaskowca, krzyże pokutne o wysokości 130 cm. Badania archeologiczne wykazały iż pod nimi znajduję się grób mężczyzny o nieznanej prominenci z XIII w. We wsi tej znajduje się także kapliczka pod wezwaniem Matki Boskiej, wybudowanej na planie prostokąta z XIX w.

Muzeum im. Przypkowskich
Twórcą Muzuem był lekarz medycyny Feliks Przypkowski (1872-1951). Interesował się m.in. astronomią oraz gnomiką - nauką o budowie zegarów słonecznych. Zgromadzone przez siebie zbiory udostępniał społeczeństwu od 1909 roku w prywatnym mieszkaniu, sąsiadującym z własnym obserwatorium astronomicznym. W 1962 roku rodzina Przypkowskich przekazała swe zbiory Państwu. Powstało wówczas Państwowe Muzeum im. Przypkowskich w Jędrzejowie, zaś utworzenie poszczególnych działów tego muzeum zostało podyktowane różnorodnymi zainteresowaniami Przypkowskich

Klasztor i Opactwo Cystersów
Klasztor OO. Cystersów jest jednym z najstarszych i najcenniejszych zabytków Jędrzejowa. Jego początki sięgają przełomu XI/XII w. Pierwotnie w 1. poł. XII w. w miejscowości Brzeźnica (dzisiejszy Jędrzejów) istniał kościół pod wezwaniem św. Wojciecha, który stanowił własność rodową Jaksów-Gryfitów. W roku 1140 Janik Gryfita, późniejszy arcybiskup gnieźnieński, sprowadził do Brzeźnicy konwent cysterski z francuskiego opactwa Morimond w Burgundii.